کله چې د حوت پر 18 د جمعې په ورځ د لوړو زده کړو وزارت د جامعاتو او تخصصاتو لوی رياست لخوا د علماؤ د اسنادو د ارزيابۍ آزموينه واخيستل سوه ځينو مغرضو او ناخبرو انسانانو نيوکي پيل کړې چي ګويا د لوړو زده کړو وزارت په فوق العاده امتيازي ډول د يوې آساني آزمويني په مقابل کي علماؤ ته د ماسټرۍ اسناد ورکوي؛ يادو کسانو په ډېري سرټمبګۍ سره بېله دې چې ځانونه په حقيقت او واقعيت باندي خبر کړي د شخصي ګمان او عنادي تخمين پر اساس تحليلونه او بحثونه پيل کړه او ياده پروسه يې يوه ورځنۍ ماسټري ونومول.
مخکي تر دې چې د يادي پروسې حيثيت او د علماؤ استحقاق بيان کړو مخکي له مخکي يادونه کوو چې پر يادي پروسې ټولي نيوکې د هغو خلکو لخوا کيږي چې يا خو بيخي د دې پروسې په اړه معلومات نه لري او يا هم د عناد او تضاد له وجهي لکه د اسلامي امارت پر نورو مثبتو کړنو چي نيوکې کوي د علماؤ د اسناد پر ارزيابۍ هم نيوکې کوي.
له بده مرغه چې د اسلامي امارت څخه پرته چې کوم نظامونه په هيواد کي حاکم سوي دي د علماؤ سره د ضديت له کبله يې نه تنها دا چې علماؤ ته د ماسټرۍ اخيستلو آسانتياوي نه برابرولې بلکي د هغوی علمي مقام ته يې ارزښت هم نه ورکوی؛ يواځي د افغاني کلتور په غوښتنه يې څه نا څه ښکاره د احترام تبارز کوی له همدې امله د ديني مدارسو څخه فارغين علماء د علمي اسنادو څخه محروم پاته سوي دي.
خو که واقعيت او حقيقت ته راسو دا به راته جوته سي چې قاطع اکثريت د علماء کرامو د ماسټرۍ د اسنادو مستحق دي ځکه چي کوم کسان چي په پوهنتونونو کي درس وايي او بيا ماسټري اخلي کومو علماؤ چې د ارزيابۍ په آزموينه کي کډون کړی وو څو برابره د ماسټرۍ د نصاب په کچه تدريس کړی دی او ټول هغه کتابونه يې څو ځلي تدريس کړي دي چي د لوستلو وروسته يې بايد لوستونکي د ماسټرۍ سند واخلي.
دا په اصل کي علماؤ ته د دوی د حق ورکول دي چي نورو نظامونو ضائع کړي وو خو اسلامي امارت يې ورته ورکوي؛ نو ټول د علم، قلم او عقل خاوندان بايد خپل سر خلاص کړي وروسته بيا د اسنادو د ارزيابۍ پر پروسته بحث وکړي ځکه يو عالم چې په کلونو يې د ماسټرۍ کتابونه تدريس کړي وي او په تخصص کي يې ډېر شاګردان روزلي وي ولي نو هغه د ماسټرۍ د سند څخه محروم سي په داسي حال کي چي هم استعداد لري او هم حضوري علم؟.
په دې باندي بايد هر څوک ځان پوه کړي چي د آرزيابۍ آزموينه درسي پړاو نه دی چي درې ساعته يې په زرهاوو انسانانو ته درس ورکړ وروسته بيا د ماسټرۍ سند ورکوي بلکي د لسيزو کلونو د درس او تدريس آزموينه ده چي آيا دغه کس عالم دی او که نه دی؟؛ که د يادي آزمويني سوالونو ته وګورو دا به را ته ثابته سي چي ياد سوالونه يواځي هغه کسان حل کولای سي چي عالم وي او په تدريس کي مهارت ولري.
د هر علم او هر عالم په وړاندي د وخت هر حاکم نظام مسئوليت لري چې بايد يې آداء کړي خو له بده مرغه تېرو نظامونو يوه هم د ديني علم او ديني علماؤ په وړاندي خپل مسئوليت نه وو آداء کړی او د ديني علماؤ لپاره يې هيڅ مثبت پلان نه درلودی له همدې امله د ديني مدرسو سيستم او ديني علماؤ تدريس بيخي له پامه غورځول سوو تنها په خصوصي ډول ديني علماؤ خپل ټول پروګرامونه پر مخ بيول.
دا په خپل ډول کې په تاريخ کې بې ساري او په نړۍ کې بې مثاله کار دی چي د نورو تر څنګ ديني علومو ته هم په پوره توګه پاملرنه کيږي او د ديني علماؤ اسناد د دوی د لياقت سره سم ارزيابي کيږي دا کار نه تنها دا چې د علم په ډګر کي لوی خدمت او لويه لاس ته راوړنه ده د علماؤ د ضائع سوو حقوقو ورکول هم دي او داسي ستر نوښت دی چې هيچا تر اوسه نه دی کړی ځکه نو ناخبره خلک او ضدګر انسانان نيوکي ورباندي کوي او په غلطو الفاظو يې تعبيروي.
زموږ ټول علماء کرام او مسلمان ولس بايد د خپل اسلامي نظام څخه مننه وکړي او د نظام په پوره سمبالښت او بقاء کې د مسئولينو تر څنګ په تمامه معنی ودريږي.
ياده آزموينه د هغو خلکو لپاره هم جواب دی چې اسلامي امارت په ملائیزم متهم کوي ځکه که بېله دليله او بېله استحقاقه په پوټو سترګو علماؤ ته هر شی ورکول کېدلای نو ماسټري به يې هم بېله آزمویني ورکړې وای او د آزمويني تر فيلتر به يې نه تېرولای.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۲۵
۱۴۰۲/۱۲/۲۴
د حوت ۲۴
د تاريخ په اوږدو کې د اهل حق او اهل باطل تر منځ خورا لويي خونړۍ شخړي او جګړې را منځته سويدي دا ځکه چې اهل باطل کله ميدان ته را ووځي او د اهل حق په وړاندي د درېدلو اراده وکړي اهل حق بې تفاوته نسي پاته کېدلای او پر ځان باندي د اهل باطل حاکميت نسي زغملای له همدې امله کله چې کمونيستانو د نورمحمد ترکي په رهبرۍ پر سردارمحمد داود کودتا وکړه او په هيواد کې يې کمونيستي کفري نظام حاکم کړ د نورو سيمو غوندي د هرات ولايت مسلمان او مجاهد ساتونکي ولس هم پاڅون وکړ او د حوت په ۲۴ – ۲۵ – ۲۶ ورځو کې يې د کمونيستانو سره په کولنګ، بېلچې او لرګيو په ايماني جذبه خورا کلکه جګړه وکړه او د هراتيانو ايماني قوت او قرآني ولوله يې نړيوالو ته په ننداره کښېښودله، د هماغه پاڅون نتيجه وه چي د هيواد په ټولو برخو کې د منحوس کمونيستي نظام پر ضد افغانان را وپارېدل او کمونيستي نظام يې د اشغالګرو روسانو سره پړمخي نسکور کړ.
په ياد پاڅون کې چي درې ورځي يې دوام وکړ تقريبا پنځه ويشت زره افغانان په شهادت ورسېدل خو مقابل لوري يعني کمونيستانو ته هم خورا ډېر ځاني او مالي زيانونه واووښتل.
ياد پاڅون د کمونيستانو بربريت او مسلمانو افغانانو ايماني قوت په اثبات ورسوی او دا يې په ډاګه کړه چي افغانان بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نسي منلای او د هيڅ ظالم په وړاندي بې تفاوته نسي پاته کېدلای.
له بده مرغه چي د روسانو د وتلو وروسته د شهيدانو آرمانونه پوره نسوه بلکې د هغه وخت رهبرانو په خپل منځ کې د جګړو په پيلولو هيواد د بل ناوړين خيټي ته ور واچوی خو الله تعالی نه خوښتل د شهيدانو ويني د تل لپاره هدر او بې فايدې پريږدي ځکه يې نو د څو لسيزو وروسته پر هيواد اسلامي نظام اسلامي امارت حاکم کړ او د زرګونو شهيدانو آرمانه يې پوره کړه.
يا الله همدا اسلامي نظام راته سمبال او تل پاتي ولره.
مولوي نورالحق مظهري
په ياد پاڅون کې چي درې ورځي يې دوام وکړ تقريبا پنځه ويشت زره افغانان په شهادت ورسېدل خو مقابل لوري يعني کمونيستانو ته هم خورا ډېر ځاني او مالي زيانونه واووښتل.
ياد پاڅون د کمونيستانو بربريت او مسلمانو افغانانو ايماني قوت په اثبات ورسوی او دا يې په ډاګه کړه چي افغانان بېله اسلامي نظامه بل هيڅ نظام نسي منلای او د هيڅ ظالم په وړاندي بې تفاوته نسي پاته کېدلای.
له بده مرغه چي د روسانو د وتلو وروسته د شهيدانو آرمانونه پوره نسوه بلکې د هغه وخت رهبرانو په خپل منځ کې د جګړو په پيلولو هيواد د بل ناوړين خيټي ته ور واچوی خو الله تعالی نه خوښتل د شهيدانو ويني د تل لپاره هدر او بې فايدې پريږدي ځکه يې نو د څو لسيزو وروسته پر هيواد اسلامي نظام اسلامي امارت حاکم کړ او د زرګونو شهيدانو آرمانه يې پوره کړه.
يا الله همدا اسلامي نظام راته سمبال او تل پاتي ولره.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۲۲
د روژې مبارکي مياشتي برکتونه:
د رسول الله صلی الله عليه وسلم د امت سره الله تعالی لوی احسان کړی دی چې د روژې مبارکه مياشت يې ورکړېده او دا مبارکه مياشت لکه الله تعالی چې په قرآن کې او رسول الله صلی الله عليه وسلم په خپلو احاديثو کي مبارکه بللې ده همداسي د برکتونو او ثوابونو څخه ډکه ده چې ځيني به يې په ترتيب بيانوو:
لومړی بركت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک دا مياشته د عظيم عبادت لپاره چې روژه ځانګړې کړېده او تر نورو مياشتو يې د دې مياشتي رتبه لوړه کړې لکه الله پاک چې فرمايي:فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه.[البقرة ۱۸۵] ژباړ: څوک چې ستاسي څخه مياشت و ويني نو حتما دي روژه ونيسي.
ځکه نو موږ ته لازمه ده چې د دې میاشتي قدر وپېژنو او په دې میاشت کې د عظیم عبادت تر څنګ نور عبادتونه هم ډېر وکړو تر څو الله پاک مو د خپلو خاصو بندګانو څخه وګرځوي.
دويم برکت د دې مياشتي دا دی چې الله تعالی په دې مياشت کې قرآن عظيم الشأن نازل کړی دی؛ هغه قرآن چې د انسان د دنيوي او اخروي سعادت لپاره اساسي قانون دی؛ لکه څنګه چې الله تعالی فرمايي: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[البقرة ۱۸۵] ژباړه: د روژې مياشت هغه مياشت ده چې په هغې کې قرآن نازل سوی دی، هغه قرآن چې د خلکو لپاره هدايت دی او د لارښووني او د حق او باطل تر مينځ د توپير کولو لپاره نښي دي.
دوام لري....
مولوي نورالحق مظهري
لومړی بركت د دې مياشتي دا دی چې الله پاک دا مياشته د عظيم عبادت لپاره چې روژه ځانګړې کړېده او تر نورو مياشتو يې د دې مياشتي رتبه لوړه کړې لکه الله پاک چې فرمايي:فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه.[البقرة ۱۸۵] ژباړ: څوک چې ستاسي څخه مياشت و ويني نو حتما دي روژه ونيسي.
ځکه نو موږ ته لازمه ده چې د دې میاشتي قدر وپېژنو او په دې میاشت کې د عظیم عبادت تر څنګ نور عبادتونه هم ډېر وکړو تر څو الله پاک مو د خپلو خاصو بندګانو څخه وګرځوي.
دويم برکت د دې مياشتي دا دی چې الله تعالی په دې مياشت کې قرآن عظيم الشأن نازل کړی دی؛ هغه قرآن چې د انسان د دنيوي او اخروي سعادت لپاره اساسي قانون دی؛ لکه څنګه چې الله تعالی فرمايي: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.[البقرة ۱۸۵] ژباړه: د روژې مياشت هغه مياشت ده چې په هغې کې قرآن نازل سوی دی، هغه قرآن چې د خلکو لپاره هدايت دی او د لارښووني او د حق او باطل تر مينځ د توپير کولو لپاره نښي دي.
دوام لري....
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۹
د دوحې لسمه تاريخي ورځ او درسونه:
په 2001 کال کې چې کله امريکايانو پر افغانستان يرغل وکړ، د ټولو بين المللي او عقلي اصولو پر خلاف يې افغانستان اشغال کړ او د افغانانو له منځ څخه راپورته سوی اسلامي امارت يې ړنګ کړ ډېرو خلکو داسي فکر کوی چې نور نو د افغانستان څخه د طالبانو د اسلامي تحريک ټغر ټول سو؛ ځکه له يوې خوا امريکا د نړۍ تر ټولو لوی او زبرځواک وو او د مادياتو څخه د متأثر سوي عقل له نظره يې ماتېدل او ناکامه کېدل غير ممکن کار وو له بلي خوا يې په اړه خورا ډېر تبليغات کېدل چا به ويل: امريکا د آسمان څخه پر مځکه باندي څلور انچه شی ويني، چا به ويل: امريکا کولای سي چې په يو بم باندي ټول افغانستان وروان کړي او چا به ويل: په تاريخ کې تر امريکا لوی ځواک ندی تېر سوی او ټوله نړۍ د امريکا څخه وېريږي.
د دې تر څنګ چې تبليغات هم ډېر کېدل خو دا هم واقعيت وو چې امريکا د نړۍ زبر ځواک وو او ټوله نړۍ ورڅخه وېرېدل خو لوی الله جل جلاله داسي فيصله کړېوه چې په هغه وخت کې يې هيچا وړاندوينه نسوه کولای.
دا د لوی الله جل جلاله فيصله وه چې د اميرالمؤمنين ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله خبره به رښتيا کوي چې د بي بي سي سره يې په مرکه کي ويل: تر امريکا لوی ځواک هم سته چې الله تعالی دی او ارومرو به يو تحول راځي بيا به يې تاسو ووينی.
د مرحوم اميرالمؤمنين رحمه الله خبره رښتيا سوه او د عادت خلاف د غريبو طالبانو په لاس الله پاک د امريکا غرور مات کړ، هغه غرور چې د يرغل په وخت کې د امريکا د هغه وخت ولس مشر جورج ډبليو بوش ټولي نړۍ ته اعلان وکړ چې يا به زما سره درېږئ يا به د تروريستانو سره درېږئ.
د الله جل جلاله په فضل، د مجاهدينو په اخلاص او قربانۍ او د افغان ولس په مرسته د ۱۸ کاله جهاد وروسته مغروره امريکا دېته مجبوره سوه چې په ۱۳۹۸ هـ ش کال کې د حوت پر ۱۰ د طالبانو سره د دوحې مشهور تاريخي تړون امضاء کړي او تر خپلي خبري تېره سي چې تل به يې ويل: طالبان به يا تسلميږي يا به وژل کيږي.
د دوحې د تړون وروسته امريکايانو لکه په جګړه کې چې روحيه له لاسه ورکړېوه په سياسي ډګر کې يې هم روحيه له لاسه ورکړه او د مذاکراتو په ټوله پړاو کې د افغانستان اسلامي امارت مذاکراتي ټېم په روحيه او استدلال کي برلاسی وو.
داسي ويلای سو چې د دوحې تړون په سياسي لحاظ نړيوالو ته طالبان د يوې ډلي د حيثيت څخه د نظام حيثيت ته پورته کړه او په امريکا يې هغه اقرارونه وکړه چي په تاريخ کې يې نه وه کړي.
الحمد لله د اسلامي امارت پلاوي په قطر کې د خپل ولس او نظام داسي استازولي وکړه چې ټوله نړۍ يې ځان ته حيرانه کړه او د افغانانو سياسي نبوغ يې په ټولي نړۍ باندي ومنی.
د دوحې د تړون څخه موږ لاندي عبرتونو او درسونو ته اشاره کولای سو:
۱ – د دوحې د تړون سره هغه باورونه غلط وختل چې خلکو به ويل: امريکا ماتي نه خوري او نه د طالبانو سره خبرو ته کښېني.
۲ – د دوحې تړون په تاريخ کې د امريکا لپاره لوی شا ته تګ وو ځکه د امريکايانو عمومي پاليسي خو دا وه چې: طالبان به يا تسلميږي يا به وژل کيږي.
٣ – د دوحې تړون دا ثابته کړه چې د الله لپاره مبارزه کڅه هم ډېره کمه وي بې نتيجې نه پاتيږي ځکه د دوحې تړون د افغان مجاهدينو د جهاد او قربانۍ د مثبتو پايلو څخه يوه پايله وه.
٤ – د دوحې تړون که په مستقيم ډول د افغانانو لپاره لويه لاس ته راوړنه وه خو په ټولي نړۍ کي د مسلمانانو لپاره آزموينه هم وه ځکه د دوحې د تړون سره دا ثابته سوه چې دا دومره وختونه د امريکا په اړه د اسلامي هيوادونو د مشرانو باورونه بې ځايه او ناسم وه ځکه دوی خو له ويري خپل هر څه او ټوله امکانات د امريکايانو په لاس کې ورکړي وه په دې ګمان چي امريکا به هيڅ وخت ماتي نه خوري او هيڅوک به د امريکا په وړاندي نه دريږي خو الله تعالی د دوحې په تړون باندي د امريکا ماتي او عاجزي په ننداره کښېښودل او مسلمانانو ته يې دا په ډاګه کړه چي اوس هم داسي کسان سته چې زما پر دين غيرت کوي او د نړيوالو غټو کفارو سره د جهاد مقدسه دنده پر مخ وړي نو تاسي مسلمانان هم بايد ويښ او بيداره اوسئ او نور د امريکايانو څخه مه وېرېږئ.
٥ – د دوحې تړون که له يوې خوا د افغانان غيرت نړيوالو ته ښکاره کړ له بلي خوا يې د افغانانو اتفاق او اتحاد هم په ډاګه کړ چي اتلس کاله يې د يوه امير تر قومانده لاندي د جهاد سپېڅلې لاره تعقيب کړه او بېله دې چې تر خپل منځ د ژبي، وطن او قوم پر سر لانجه وکړي په يو موټي او يو آواز د نړيوال مستکبر په وړاندي و درېدل او هغه يې د خپل وطن څخه شړلو ته مجبور کړ.
۶ – د دوحې تړون د مسلمانانو سره د الله تعالی هغه وعده يو ځل بيا تجديد کړه چي فرمايي: و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنين. يعني تاسي به لوړ ياست که چيري تاسو مسلمانان وی.
افغانانو چې کله خپل اسلام وساتی الله تعالی هم خپله وعده ورسره پوره کړه او امريکا يې د دوی په لاس ماته کړه.
موږ بايد دغي ورځي ته په ډېره لويه سترګه وګورو او په خپلو تاريخونو کې يې د حديبيې د سولي په څېر په زرين عنوان وليکو تر څو را روانو نسلونو ته درس سي او موږ د دې ورځي لاس ته راوړني له ياده و نه باسو.
الحمدلله چې اوس اسلامي نظام نافذ دی دا د ټولو مبارزينو د مبارزې نتيجه ده؛ کومو مجاهدينو چې عملا جګړه كړې، کومو مشرانو چې په سياسي دفتر کې د کفارو سره سياسي مقابله کړې، کومو اسلامپالو چې په فکري او فرهنګي ډګرونو کي مبارزه کړې او کوم ولس چې د مجاهدينو او مبارزينو ساتنه او پالنه کړې ټول په دې نظام کې شريکان دي او هر څوک بايد ځان په دې نظام کي وويني او د دې نظام د سمبالښت او ساتني لپاره مسئوليت سر ته ورسوي.
موږ افغانان بايد شکر آداء کړو او په خپل مينځ کي یو والی او اتحاد نور هم وساتو تر څو همداسي بريالي پاته سو او د دښمنانو د دسيسو او توطئو څخه په آمان وسو.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۳
Who is the terrorist?
Let's look at the pages of history and use our intelligence to find out who the terrorist is. I say especially to those who, out of fanaticism or blind imitation from the world of infidelity, call those who defend their homeland terrorists.
Whoever lifts the veil of fanaticism from his eyes, uses his mind, decides on the scales of justice and fairness, does not imitate liars, and looks at history carefully, will recognize the terrorists.
We leave the terrorist's decision to you, readers! First, we will mention the statistics of the largest murders in history, which abound in history books and websites:
1- Japanese communist Hideki Tojo killed 5 million people.
2- The Belgian Christian Leopold II killed 10 million Africans.
3- The German Catholic Christian “Adolf Hitler” killed 20 million people.
4- The Russian communist “Joseph Stalin” killed 40 million, and according to some reports, 60 million.
5- The Chinese Communist “Maoist Tung” killed 50 million, and according to some reports 70 million.
6- Russian communist Leonid Brezhnev killed 1.5 million people.
7- The Ethiopian communist Mengistu Haile Marila killed 2 million people.
8- The Russian communist “Lenin” killed 4 million people.
9- The Korean communist “Tim Il-sung” killed 2.5 million people.
10- Cambodian communist Pol Pot killed 2 million people.
Good! The above-mentioned people, all non-Muslims, killed millions of people, but why didn't anyone call them terrorists? Why did no one condemn their religion and ideology? Why is their country not considered a danger to the world? Why do their supporters now rule many countries of the world???
Where is the United Nations that distorts justice and mediation? Where are these human rights defenders who always shout under the title of human rights? Where is this International Criminal Court that revolted against Islam and Muslims???
In the age of technology and enlightenment that some idiots whisper about at all times and places, where is this enlightenment, rationality and humanity, which today the usurping Israeli Zionists are killing the Muslims of Gaza en masse under their eyes?
The important thing is that these are all conspiracies against Muslims and Islamic regimes, but what is sad is that some of our mindless, conservative, and pro-Western people still whisper about them and attribute terrorism to Muslims.
Those who call themselves enlightened have made their thoughts, hearts and mouths subject to material things, but why do they not refine their thoughts a little and do not think to distinguish between what is positive and what is negative, what is black and white, what is good and what is evil?
Come on, Muslim brothers and sisters! Let us use our human thinking, our human talents, our religious insight, and our scientific skills, and not be deceived by foreign propaganda against Muslims and the Islamic regime, and let us not make ourselves victims of the ignorant!
Sources of historical events: Wikipedia, Qasioun, and Aram News pages.
Written by: Mawlawi Noorul Haq Mazhari
۱۴۰۲/۱۲/۰۲
ترهګر او تروريست څوک دی؟
راځئ چې د تاريخ پاڼي وګورو او د خپل عقل څخه په استفاده دا معلومه کړو چې تروريست څوک دی؟ په خاصه توګه هغو کسانو ته وايم چي د تعصب له کبله يا د کفري نړۍ څخه په ړوند تقليد مسلمانانو ته او يا هم هغو کسانو ته چې د خپلو هيوادونو څخه دفاع کوي تروريست او ترهګر وايي.
هر انسان چې د تعصب پردې د خپلو سترګو څخه ليري کړي، د خپل عقل څخه کار واخلي، د عدل او انصاف په ترازو فيصله وکړي، د درواغجنو انسانانو تقليد ونکړي او تاريخ ته په ځراکت وګوري ارومرو به ترهګر او تروريست وپېژني.
راځئ د تروريست او ترهګر فيصله به تاسي لوستونکو ته پرېږدو لومړی به په تاريخ کې د هغو سترو وژنو احصائيه ذکر کړو چې د تاريخ کتابونه او ويب سايټونه په ډک دي:
۱ – جاپاني کمونيست "هيديکي توجو" ۵ مليونه انسانان ووژل.
۲ – بلجيکي نصراني دويم "ليوبولد" ۱۰ مليونه افريقايان ووژل.
۳ – آلماني کاتوليک نصراني "ادولف هتلر" ۲۰ مليونه انسانان ووژل.
۴ – روسي کمونيست "جوزف ستالين" ۴۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۶۰ مليونه انسانان ووژل.
۵ – چينايي کمونيست "ماوستي تونغ" ۵۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۷۰ مليونه انسانان ووژل.
۶ – روسي کمونيست "ليونيد بريجينيف" ۱.۵ مليونه انسانان ووژل.
۷ – ايتوپيايي کونيست "منغستو هيلا مريام" 2 مليونه انسانان ووژل.
۸ – روسي کمونيست "لينين" ۴ مليونه انسانان ووژل.
۹ – کوريايي کمونيست "تيم ال سونغ" ۲.۵ مليونه انسانان ووژل.
۱۰ – کمبوديايي کمونيست "بول بوت" ۲ مليونه انسانان ووژل.
ښه! پورته کسانو چې ټوله غير مسلمان وه سره د دې چې په مليونونو انسانان يې وژلي دي ولي څوک ورته ترهګر او تروريست نه وايي؟ ولي يې څوک د مذهب او ايديالوژۍ غندنه نه کوي؟ ولي يې څوک هيوادونه د نړۍ لپاره خطر نه ګڼي؟ او ولي يې لا هم پلويان د نړۍ پر ډېرو هيوادونو واکمن دي؟؟؟
دا ملګري ملتونه چې د عدالت او منځګړيتوب نغارې ډنګوي چيري دي؟ دا د بشر د حقوقو مدافعين چې په ډېرو بغارو يې ستوني څيري سوه چيري دي؟ او دا نړيواله جنايي محکمه چې يواځي يې د مسلمانانو پسې لېڅي رانغښتي دي چيري ده؟؟؟
د تکنالوژۍ او روښن فکرۍ په زمانه کي چې ځيني سوټه فکره انسانان يې هر وخت او هر ځاي زمزمه کوي دا روښن فکري، عقلانيت او بشرپالنه چيري ده چې په مخ کې يې نن د اسرائيلي غاصبو صهيونستانو لخوا په ډله ايز ډول د غزې مسلمانان وژل کيږي؟
اصلي خبره دا ده چې دا ټوله د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره دسيسې دي خو د افسوس خبره دا ده چې لا هم زموږ ځيني ساده فکره، سرټمبه او غرب پلوه انسانان د دوی سره د ترهګر خبره زمزمه کوي او مسلمانانو ته يې نسبت کوي.
دا ځيني په اصطلاح روښن فکره انسانان چې خپل فکر، زړه او خوله يې ټوله د مادياتو تابع ګرځولي وي ولي د يو لږ وخت لپاره خپل فکر نه روښانه کوي او د خپل عقل څخه د اصلي مثبت او منفي، تور او سپين او ښه او بد په جلا کولو کې کار نه اخلي؟؟؟
راځئ مسلمانانو وړونو او خويندو! نور د خپل انساني فکر، بشري استعداد، ديني فراست او علمي ځراکت څخه کار واخلو او د خپلو مسلمانانو وړونو او اسلامي نظام په وړاندي د پرديو په تبليغاتو دوکه نسو او ځانونه د ناپوهو انسانانو ښکار جوړ نه کړو!
د تاريخي پيښـو مأخذ: ويکيپډيا، قاسيون او ارم نيوز ويب پاڼي.
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
هر انسان چې د تعصب پردې د خپلو سترګو څخه ليري کړي، د خپل عقل څخه کار واخلي، د عدل او انصاف په ترازو فيصله وکړي، د درواغجنو انسانانو تقليد ونکړي او تاريخ ته په ځراکت وګوري ارومرو به ترهګر او تروريست وپېژني.
راځئ د تروريست او ترهګر فيصله به تاسي لوستونکو ته پرېږدو لومړی به په تاريخ کې د هغو سترو وژنو احصائيه ذکر کړو چې د تاريخ کتابونه او ويب سايټونه په ډک دي:
۱ – جاپاني کمونيست "هيديکي توجو" ۵ مليونه انسانان ووژل.
۲ – بلجيکي نصراني دويم "ليوبولد" ۱۰ مليونه افريقايان ووژل.
۳ – آلماني کاتوليک نصراني "ادولف هتلر" ۲۰ مليونه انسانان ووژل.
۴ – روسي کمونيست "جوزف ستالين" ۴۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۶۰ مليونه انسانان ووژل.
۵ – چينايي کمونيست "ماوستي تونغ" ۵۰ مليونه او د ځينو رواياتو پر اساس ۷۰ مليونه انسانان ووژل.
۶ – روسي کمونيست "ليونيد بريجينيف" ۱.۵ مليونه انسانان ووژل.
۷ – ايتوپيايي کونيست "منغستو هيلا مريام" 2 مليونه انسانان ووژل.
۸ – روسي کمونيست "لينين" ۴ مليونه انسانان ووژل.
۹ – کوريايي کمونيست "تيم ال سونغ" ۲.۵ مليونه انسانان ووژل.
۱۰ – کمبوديايي کمونيست "بول بوت" ۲ مليونه انسانان ووژل.
ښه! پورته کسانو چې ټوله غير مسلمان وه سره د دې چې په مليونونو انسانان يې وژلي دي ولي څوک ورته ترهګر او تروريست نه وايي؟ ولي يې څوک د مذهب او ايديالوژۍ غندنه نه کوي؟ ولي يې څوک هيوادونه د نړۍ لپاره خطر نه ګڼي؟ او ولي يې لا هم پلويان د نړۍ پر ډېرو هيوادونو واکمن دي؟؟؟
دا ملګري ملتونه چې د عدالت او منځګړيتوب نغارې ډنګوي چيري دي؟ دا د بشر د حقوقو مدافعين چې په ډېرو بغارو يې ستوني څيري سوه چيري دي؟ او دا نړيواله جنايي محکمه چې يواځي يې د مسلمانانو پسې لېڅي رانغښتي دي چيري ده؟؟؟
د تکنالوژۍ او روښن فکرۍ په زمانه کي چې ځيني سوټه فکره انسانان يې هر وخت او هر ځاي زمزمه کوي دا روښن فکري، عقلانيت او بشرپالنه چيري ده چې په مخ کې يې نن د اسرائيلي غاصبو صهيونستانو لخوا په ډله ايز ډول د غزې مسلمانان وژل کيږي؟
اصلي خبره دا ده چې دا ټوله د مسلمانانو او اسلامي نظامونو لپاره دسيسې دي خو د افسوس خبره دا ده چې لا هم زموږ ځيني ساده فکره، سرټمبه او غرب پلوه انسانان د دوی سره د ترهګر خبره زمزمه کوي او مسلمانانو ته يې نسبت کوي.
دا ځيني په اصطلاح روښن فکره انسانان چې خپل فکر، زړه او خوله يې ټوله د مادياتو تابع ګرځولي وي ولي د يو لږ وخت لپاره خپل فکر نه روښانه کوي او د خپل عقل څخه د اصلي مثبت او منفي، تور او سپين او ښه او بد په جلا کولو کې کار نه اخلي؟؟؟
راځئ مسلمانانو وړونو او خويندو! نور د خپل انساني فکر، بشري استعداد، ديني فراست او علمي ځراکت څخه کار واخلو او د خپلو مسلمانانو وړونو او اسلامي نظام په وړاندي د پرديو په تبليغاتو دوکه نسو او ځانونه د ناپوهو انسانانو ښکار جوړ نه کړو!
د تاريخي پيښـو مأخذ: ويکيپډيا، قاسيون او ارم نيوز ويب پاڼي.
ليکنه: مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۲/۰۱
سیاست واقعی جزء شريعت و دین است:(قسمت دوم)
بخاطر اینکه سیاست و حاکمیت جُدَا از شریعت نیست خداوند عزوجل مسلمانان را امر میکند که رسول الله صلی الله علیه وسلم را در تمام امورات خویش حاکم و فیصل بگردانند چنانچه میفرماید:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[النساء65]
ترجمه: سوگند به پروردگارت که آنها مؤمن نمی شوند تا آنکه تو را در آنچه میان آنها واقع می شود حاکم نگردانند و از داوری تو دلگیر نشوند و کاملا تسلیم شوند.
در اینجا خداوند عزوجل مؤمن بودن انسان را موقوف بر تسلیمی حاکمیت رسول الله صلی الله علیه وسلم کرده است و می فرماید تا زمانیکه آنها حاکمیت را به تمام معنی به تو تسلیم نکنند مؤمن محسوب نمی شوند؛ این واقعه در مورد کسی نازل شده است که فیصله خود را به کعب بن اشرف می برد و حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست نداشت.
حکم وحاکمیت یکی از افراد سیاست است که بخشی عظیمی دولت را تشکیل میدهد چیزی که خداوند عزوجل ایمان را موقوف بر قبولانیدن آن نموده است؛ بناء کسانی که خود را مؤمن میدانند باید عقیده شان این باشد که سیاست از دین جدا نیست.
نمونه بارز سیاست و دین نظام حاکم در زمان خود رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که در تمام بخش های مورد نیاز انسانها حاکمیت میکرد.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا خداوند عزوجل تحکیم را به رسول الله صلی الله علیه وسلم می سپرد و چرا رسول الله صلی الله وسلم نظام دولتی را تأسیس می نمود؟.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا رسول الله صلی الله علیه با وجود اینکه رهبر مذهبی بود رهبر نظامی و سیاسی هم بود؟
اگر به آیات 44، 45، 47 سوره مائده نگاه کرده شود صد فی صد برای مسلمان ثابت می شود که سیاست از دین جدا نیست زیرا در آن آیات خداوند عزوجل میفرماید: کسانی که به آن چیزی که از جانب خداوند نازل شده است حکم نکنند ظالم اند، کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند کافر اند و کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند فاسق اند.
حالا حکم کردن به کتاب الله یعنی چه؟ یعنی حکومت وسیاست؛ پس میتوان گفت که عقیده جدایی سیاست از دین عقیده مسلمان نیست و استوار بر هیچ دلیل قوی و قابل اعتبار نمی باشد.
از بسی که دین در سیاست تداخل قوی و جدایی ناپذیر دارد خداوند عزوجل در قبول نمودن حکم شرعی اختیار را از مسلمانان گرفته اند و آنها را مکلف به قبول کردن آن نموده اند چناچه میفرماید:وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ.[الأحزاب:36] ترجمه: نیست برای مؤمن ذکور واناث زمانی که الله و رسولش قضاوت بکند اینکه آنها در کارشان اختیار داشته باشند.
پس زمانی که مسلمان مکلف به حکم خداوند عزوجل میشود لازم آن اتصال سیاست با دین است زیرا حکم کردن بدون سلطه و حکومت معنایی ندارد.
حتی مسلمان مأمور شده است که حکم منزل خداوند عزوجل را متابعت کرده و از متابعت غیر آن جدا بپرهیزد چنانچه خداوند عزوجل میفرماید:
اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ.[الأعراف:3] ترجمه: پیروی آنچیز را بکنید که از جانب پروردگار تان برای تان نازل شده است و متابعت دوستان غیر از او را نکنید چه اندک پند می گیرید.
ما مسلمانان باید در همچون آیات فکر بکنیم که خداوند عزوجل ما را به متابعت قرآن مأمور نموده و از متابعت غیر از قرآن که عبارت از قوانین غیر اسلامی و قوانین وضعی است منع نموده پس لازم آن اینست که دین قانون همه شمول مسلمانان است که باید در همه ابعاد به شمول حکومتداری و دولتداری عملی شود.
کسانی که از دین معلومات ندارند و یا سیاست را به معنای حقیقی نمی شناسند شاید مفکوره جدایی سیاست از دین را در ذهن خود بپرورانند ور نه لزوم سیاست با دین از قرآن، حدیث، اجماع و قیاس ثابت است و از بدو خلقت کائنات ما نمونه های زیادی از نظام سیاسی اسلام داریم که در بخش دیگر ان شاء الله بیان خواهد گردید.
بعض انسانهای کنجکاو و منجمد الفکر که به اثر نافهمی، تقلید کور کورانه و تعصب قائل به جدایی سیاست از دین است هیچ دلائل قوی برای مدعی خود ندارند فقط همیشه خرافات، هزلیات و دروغها را می سرایند تا اینکه در چشم مردم مسلمان ما خاک بپاشند و حقیقت را پنهان کنند ولی آنها باید بدانند که پنهان نمودن حقیقت با وجود اینکه مرض منفی گرایی و مهلک است سبب رسوایی و بدنامی خود پنهان کننده می شود که تاریخ مملؤ از همچون حوادث است.
مکررا به صراحت تمام میگوئیم که سیاست جزء لاینفک شریعت ودین است.
ادامه دارد......
مولوی نورالحق مظهری
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[النساء65]
ترجمه: سوگند به پروردگارت که آنها مؤمن نمی شوند تا آنکه تو را در آنچه میان آنها واقع می شود حاکم نگردانند و از داوری تو دلگیر نشوند و کاملا تسلیم شوند.
در اینجا خداوند عزوجل مؤمن بودن انسان را موقوف بر تسلیمی حاکمیت رسول الله صلی الله علیه وسلم کرده است و می فرماید تا زمانیکه آنها حاکمیت را به تمام معنی به تو تسلیم نکنند مؤمن محسوب نمی شوند؛ این واقعه در مورد کسی نازل شده است که فیصله خود را به کعب بن اشرف می برد و حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم را دوست نداشت.
حکم وحاکمیت یکی از افراد سیاست است که بخشی عظیمی دولت را تشکیل میدهد چیزی که خداوند عزوجل ایمان را موقوف بر قبولانیدن آن نموده است؛ بناء کسانی که خود را مؤمن میدانند باید عقیده شان این باشد که سیاست از دین جدا نیست.
نمونه بارز سیاست و دین نظام حاکم در زمان خود رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که در تمام بخش های مورد نیاز انسانها حاکمیت میکرد.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا خداوند عزوجل تحکیم را به رسول الله صلی الله علیه وسلم می سپرد و چرا رسول الله صلی الله وسلم نظام دولتی را تأسیس می نمود؟.
اگر سیاست جدا از شریعت می بود چرا رسول الله صلی الله علیه با وجود اینکه رهبر مذهبی بود رهبر نظامی و سیاسی هم بود؟
اگر به آیات 44، 45، 47 سوره مائده نگاه کرده شود صد فی صد برای مسلمان ثابت می شود که سیاست از دین جدا نیست زیرا در آن آیات خداوند عزوجل میفرماید: کسانی که به آن چیزی که از جانب خداوند نازل شده است حکم نکنند ظالم اند، کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند کافر اند و کسانکی که به آن جیزی که از جانب خداند نازل شده است حکم نکنند فاسق اند.
حالا حکم کردن به کتاب الله یعنی چه؟ یعنی حکومت وسیاست؛ پس میتوان گفت که عقیده جدایی سیاست از دین عقیده مسلمان نیست و استوار بر هیچ دلیل قوی و قابل اعتبار نمی باشد.
از بسی که دین در سیاست تداخل قوی و جدایی ناپذیر دارد خداوند عزوجل در قبول نمودن حکم شرعی اختیار را از مسلمانان گرفته اند و آنها را مکلف به قبول کردن آن نموده اند چناچه میفرماید:وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ.[الأحزاب:36] ترجمه: نیست برای مؤمن ذکور واناث زمانی که الله و رسولش قضاوت بکند اینکه آنها در کارشان اختیار داشته باشند.
پس زمانی که مسلمان مکلف به حکم خداوند عزوجل میشود لازم آن اتصال سیاست با دین است زیرا حکم کردن بدون سلطه و حکومت معنایی ندارد.
حتی مسلمان مأمور شده است که حکم منزل خداوند عزوجل را متابعت کرده و از متابعت غیر آن جدا بپرهیزد چنانچه خداوند عزوجل میفرماید:
اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ.[الأعراف:3] ترجمه: پیروی آنچیز را بکنید که از جانب پروردگار تان برای تان نازل شده است و متابعت دوستان غیر از او را نکنید چه اندک پند می گیرید.
ما مسلمانان باید در همچون آیات فکر بکنیم که خداوند عزوجل ما را به متابعت قرآن مأمور نموده و از متابعت غیر از قرآن که عبارت از قوانین غیر اسلامی و قوانین وضعی است منع نموده پس لازم آن اینست که دین قانون همه شمول مسلمانان است که باید در همه ابعاد به شمول حکومتداری و دولتداری عملی شود.
کسانی که از دین معلومات ندارند و یا سیاست را به معنای حقیقی نمی شناسند شاید مفکوره جدایی سیاست از دین را در ذهن خود بپرورانند ور نه لزوم سیاست با دین از قرآن، حدیث، اجماع و قیاس ثابت است و از بدو خلقت کائنات ما نمونه های زیادی از نظام سیاسی اسلام داریم که در بخش دیگر ان شاء الله بیان خواهد گردید.
بعض انسانهای کنجکاو و منجمد الفکر که به اثر نافهمی، تقلید کور کورانه و تعصب قائل به جدایی سیاست از دین است هیچ دلائل قوی برای مدعی خود ندارند فقط همیشه خرافات، هزلیات و دروغها را می سرایند تا اینکه در چشم مردم مسلمان ما خاک بپاشند و حقیقت را پنهان کنند ولی آنها باید بدانند که پنهان نمودن حقیقت با وجود اینکه مرض منفی گرایی و مهلک است سبب رسوایی و بدنامی خود پنهان کننده می شود که تاریخ مملؤ از همچون حوادث است.
مکررا به صراحت تمام میگوئیم که سیاست جزء لاینفک شریعت ودین است.
ادامه دارد......
مولوی نورالحق مظهری
سیاست واقعی جزء شریعت و دین است:(بخش سوم و آخری)
عقیده جدایی سیاست از دین که در قرن 17 میلادی در نصاری بروز کرد به مرور زمان توسط دشمنان دین به کشور های اسلامی نیز وارد گردید که امروز بخاطر تخریب عقیده ناب اسلامی از طرف دشمنان اسلام از آن استفاده صورت میگیرد و به عنوان یکی از اسباب مستقیم جنگ فکری بر علیه اسلام شناخته می شود.
هدف کسانی که سیاست را از دین جدا میدانند این است که جلو حاکمیت اسلامی را بگیرند و جامعه مسلمانان را از قوت همه جانبه و معجزانه اسلام دور کنند و به مرور زمان بطور تدریجی همه مسلمانان را در یوغ بردگی کفار و انسانهای بی دین گرفتار کنند چنانچه از بدو بروز این پدیده فتنه انگیز نمونه های زیادی از آن دیده شده و در صفحات تاریخ ثبت است.
یکی از دسیسه های که یهود، نصاری و منافقین برای سقوط خلافت عثمانی و دیگر نظام های اسلامی به کار برده اند نشر همین عقیده منحوس سیکولاریزم است که آنرا در فکر جوانان مسلمان تزریق نموده و آنها را به انحراف فکری و سیاسی آغوشته اند که در نتیجه از عقیده و عمل اسلام دور شده و در دام مهلک دشمنان دین هلاک گردیده اند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند کوشش میکنند در بین علماء دین و مردم فاصله ایجاد کنند و نظام های اسلامی که در وقت شان حاکم است متهم به فساد، تبعیض و کارهای دیگر غیر انسانی بکنند تا اینکه مردم را از حاکمیت اسلامی متنفر سازند و خود شان با عقیده کفری شان بر مسلمانان حاکمیت بکنند و همچنان انسانهای سیکولار و بی دین بر علیه کشور های اسلامی دسیسه سازی می کنند و اکثر اوقات همچون مردم، آله دست کفار گردیده و در صف مقدم کفار بر ضد مسلمانان و نظامهای اسلامی جبهه گیری میکنند که نمونه بارز آنها کمونیستهاست که در صف مقدم روسها آمدند و کشور شان را به خاک و خون کشیدند و همچنان بعض مسلمان نماهای غربگرا که در صف مقدم امریکا و ناتو حرکت کردند و برعلیه کشور شان افغانستان جنگ ویرانشمول را آغاز کردند.
مردم مسلمان ما باید هوشیار باشند وهیچگاه فریب چنین افراد شیطان صفت را نه خورند زیرا اینها نه تنها اینکه کشور های اسلامی را بدست کفار میدهند بلکی هویت و شخصیت مسلمانان را می ربایند و کوشش میکنند که جامعه مسلمانان مملو از هر گونه فساد گردد تا راه فعالیت برای آنها باز شده و مسلمانان را شکار فکر مفسد خود شان بگردانند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند بر مدعای خود هیچ دلیل قابل اعتبار نقلی و عقلی را ندارند بلکی در بیشترین مناظره های و مباحثه های که در این مورد شده اند مرتکب شکست فضیحانه شده اند که تاریخ پر از همچون حوادث است.
مولوی نورالحق مظهری
هدف کسانی که سیاست را از دین جدا میدانند این است که جلو حاکمیت اسلامی را بگیرند و جامعه مسلمانان را از قوت همه جانبه و معجزانه اسلام دور کنند و به مرور زمان بطور تدریجی همه مسلمانان را در یوغ بردگی کفار و انسانهای بی دین گرفتار کنند چنانچه از بدو بروز این پدیده فتنه انگیز نمونه های زیادی از آن دیده شده و در صفحات تاریخ ثبت است.
یکی از دسیسه های که یهود، نصاری و منافقین برای سقوط خلافت عثمانی و دیگر نظام های اسلامی به کار برده اند نشر همین عقیده منحوس سیکولاریزم است که آنرا در فکر جوانان مسلمان تزریق نموده و آنها را به انحراف فکری و سیاسی آغوشته اند که در نتیجه از عقیده و عمل اسلام دور شده و در دام مهلک دشمنان دین هلاک گردیده اند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند کوشش میکنند در بین علماء دین و مردم فاصله ایجاد کنند و نظام های اسلامی که در وقت شان حاکم است متهم به فساد، تبعیض و کارهای دیگر غیر انسانی بکنند تا اینکه مردم را از حاکمیت اسلامی متنفر سازند و خود شان با عقیده کفری شان بر مسلمانان حاکمیت بکنند و همچنان انسانهای سیکولار و بی دین بر علیه کشور های اسلامی دسیسه سازی می کنند و اکثر اوقات همچون مردم، آله دست کفار گردیده و در صف مقدم کفار بر ضد مسلمانان و نظامهای اسلامی جبهه گیری میکنند که نمونه بارز آنها کمونیستهاست که در صف مقدم روسها آمدند و کشور شان را به خاک و خون کشیدند و همچنان بعض مسلمان نماهای غربگرا که در صف مقدم امریکا و ناتو حرکت کردند و برعلیه کشور شان افغانستان جنگ ویرانشمول را آغاز کردند.
مردم مسلمان ما باید هوشیار باشند وهیچگاه فریب چنین افراد شیطان صفت را نه خورند زیرا اینها نه تنها اینکه کشور های اسلامی را بدست کفار میدهند بلکی هویت و شخصیت مسلمانان را می ربایند و کوشش میکنند که جامعه مسلمانان مملو از هر گونه فساد گردد تا راه فعالیت برای آنها باز شده و مسلمانان را شکار فکر مفسد خود شان بگردانند.
کسانی که سیاست را از دین جدا می دانند بر مدعای خود هیچ دلیل قابل اعتبار نقلی و عقلی را ندارند بلکی در بیشترین مناظره های و مباحثه های که در این مورد شده اند مرتکب شکست فضیحانه شده اند که تاریخ پر از همچون حوادث است.
مولوی نورالحق مظهری
سياست واقعی جزء شريعت و دين است:(بخش اول)
بعضی مردم فكر ميكنند كه سياست از شريعت جدا است زیرا سیاست به معنای حکومت، حکومتداری و تسلط بر مردم است ولی شریعت عبارت از عبادت، طاعت و بندگی است.
به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.
اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.
این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه باشد.
در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....
کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.
سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. [سورة النساء 59]
ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.
اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.
اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.
نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.
چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.
پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.
ادامه دارد.....
مولوي نورالحق مظهري
به این مردم باید گفته شود که سیاست به همین معنای که شما ذکر نمودید جدا از شریعت نیست بلکه جزء لاینفک شریعت است؛ به این معنی که سیاست بدون شریعت هیچ ارزشی ندارد و شریعت بدون سیاست هیچ مفهوم واقعی ندارد.
اگر به نصوص قرآن، سنت و اجماع رجوع بکنیم و مصلحت های بشری را در پرتو فطرت اصیل انسانی زیر مطالعه عقل سالم قرار بدهیم صد فی فیصد فیصله میکنیم که سیاست از دین جدا نیست.
این یک حقیقت است که شريعت ضامن و جوابگوی تمام امورات زنده گی همه انسانهاست؛ تفاوت ندارد که كارهای ملكی و مردمی باشد يا كارهای نظامی يا حكومتی باشد ويا هم كارهائيكه مورد ضرورت هر فرد جامعه باشد.
در اسلام تمام ابعاد زنده گی مکلفین، محکومین و انسانها مورد بحث قرار گرفته و برای هر چیز حکم خاص با شرایط و اصول بیان شده است که یکی از مباحث مهمی در دین اسلام حکومتداری و یا ساختن نظام است به همین خاطر است که واژه های مخصوص سیاست در دین اسلام جا داده شده است؛ مانند: خلیفه/امیرالمؤمنین، والی، ولاة الأمر، قضاء، قاضی، حکم، بیت المال، حسبة، حدود، تعزیر، جیش، اعداد، جهاد، عدل، وزیر، عامل، مؤلفة القلوب، مال، قانون، اطاعت وغیره.....
کسی که از اصول و فلسفه دین خبر باشد و سیاست را به معنای حقیقی اش بشناسد هرگز سیاست را از دین جدا نمی داند و همچنین انحراف سیاسی را بسیار زود شناسائی کرده و آنرا مصداق سیاست مطلق نمیداند.
سوره نساء خداوند عزوجل ميفرمايد :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا. [سورة النساء 59]
ترجمه: ای مؤمنان اطاعت الله واطاعت رسول الله وصاحبان امر تان را بكنيد، اگر شما در يك كاری باهم اختلاف كرديد پس آنرا بسپاريد به الله ورسولش اگر بر الله وروز آخرت ايمان داريد و اين برای تان خيلی بهتر است وبهترين تأويل است.
اگر در اين آيه به دقت نگریسته شود معلوم خواهد شد كه انسان بايد همه كارهای خود را که شامل کارهای حکومتداری هم می شود بر الله متعال، رسولش و علماء پيش كند تا آنها راه حل را برايش پيدا كنند.
اينجا مراد از الله تعالی قول الله تعالی است كه عبارت از قرآن است و مراد از رسول الله صلی الله عليه وسلم سنت رسول الله است که عبارت از قول، عمل، تقریر وصفت است ومراد از اولي الامر علماء و حکام شرعی است.
نظر به همین ویژه گی که دین اسلام دارد علماء متبحر و دانشمندان بزرگ نظام سیاسی اسلام را شامل دو ویژه گی میکند که در هیج نظام دیگری وجود ندارد که عبارت از الهی بودن منابع و الهی بودن هدف است.
چیزی که در محتوای این آیت ذکر شده عبارت از سه چیز است: اطاعت الله، اطاعت پیامبر و اطاعت اولی الامر؛ با وجود اینکه اطاعت مطلقا ذکر شده باید گفت که بدون لحاظ معنای سیاسی آن که حاکم قرار دادن قول الله، قول رسول الله و اولی الامر است هیچ مصداق دیگری برای آیه یافت نشده و نه هم یافت می شود.
پس به استدلال همین آیه میتوان گفت که سیاست اصلی جدا از دین وشریعت نیست و هیچگاه جدا نخواهد شد بناء هیچ مسلمان باید عقیده جدایی سیاست از دین را نداشته باشد بلکی سیاست را جزء لاینفک دین بدانند.
ادامه دارد.....
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۲۹
د حق په وړاندي د باطل رسوايي:
د دوحې په غونډه کي د ا.ا.ا لخوا د ګډون ردول نه تنها دا چې د ا.ا سياسي خپلواکي او په تصميم نيولو کي استقلال په ډاکه کوي بلکي د هغو کسانو پر مخ تنده څپېړه هم وه چي ويل يې: طالبان غونډي ته نه بلل کيږي که وبلل سي په ځغاستو به ورځي.
ځيني په عقيده ضعيف او په فکر ناسم خلک تل هر څه ته د خپل فکر له تنګي زاويې ګوري او له وخته مخکي د احساساتو او تعصباتو پر بنسټ غير معقوله وړاندوينه کوي چي آخر يې رسوايي په برخه سي.
مولوي نورالحق مظهري
ځيني په عقيده ضعيف او په فکر ناسم خلک تل هر څه ته د خپل فکر له تنګي زاويې ګوري او له وخته مخکي د احساساتو او تعصباتو پر بنسټ غير معقوله وړاندوينه کوي چي آخر يې رسوايي په برخه سي.
مولوي نورالحق مظهري
په دوحه کي د غونډي په اړه ولسي معقول نظر:
په افغانستان کي اوسني حاکم نظام عملا ثابته کړېده چي په اوس کي يواځي همدغه نظام په تمامه معنی د افغانانو نماينده ګي او د هغوی د هيلو ترجماني کولای سي ځکه د افغانستان په تاريخ کي دا يواځينی نظام دی چي د افغانانو په غوښتنه او قربانۍ تنها د افغانانو څخه جوړ دی او په خپلو ټولو تصميمونو کي په پوره توګه خپلواک او آزاد دی.
اوسنی نظام نه تنها دا چي د افغانانو څخه جوړ دی بلکي د افغانانو د دين، مذهب، فرهنګ او ګټو ټولو ارزښتونو ته ژمن نظام دی له همدې امله يې تر اوسه په امنيتي، اقتصادي، سياسي او ټولنيزو برخو کي په لږ وخت کي ډېر اوږد کامياب مزل کړی دی چي مثبت آثار يې د هيڅ ويښ او هوښيار انسان څخه پټ ندي.
دا هم تجربه سوی حقيقت دی او هم د سالم عقل فيصله ده چي د دې نظام له مؤثر ګډون څخه پرته د افغانستان په اړه هيڅ ځای ناسته ګټه نه لري او نه هم د افغانستان د حالاتو څخه د ناخبرو بهر مېشتو کسانو سره خبري کوم ارزښت لري د همدې حقيقت پر اساس موږ په دې باور يو چي هر څوک که د افغانانو غمخوار ځان بولي بايد د اوسني حاکم نظام سره جوړ راسي او داسي عاقلانه تعامل غوره کړي چي د شخصي او بهرنيو هيوادونو د ګټو پر ځای د افغانانو ګټي پکې خوندي وي.
ممکن ځيني خلګ دا زموږ شخصي نظر وبولي خو موږ يې داسي حقيقت بولو چي پوره عقلي او تجربوي لاسوندونه د ځانه سره لري چي د اوس لپاره نړيوالو او هغو کسانو ته چي ځانونه د دې نظام مخالفین بولي بېله تعامله بل هيڅ مؤثر او معقول غوراوی شتون نه لري ځکه نو د کنجکاوي او خوشي ستړيا پر ځای بايد د ا.ا.ا سره د خبرو او عقلانيت پر ميز کښيني.
مولوي نورالحق مظهري
اوسنی نظام نه تنها دا چي د افغانانو څخه جوړ دی بلکي د افغانانو د دين، مذهب، فرهنګ او ګټو ټولو ارزښتونو ته ژمن نظام دی له همدې امله يې تر اوسه په امنيتي، اقتصادي، سياسي او ټولنيزو برخو کي په لږ وخت کي ډېر اوږد کامياب مزل کړی دی چي مثبت آثار يې د هيڅ ويښ او هوښيار انسان څخه پټ ندي.
دا هم تجربه سوی حقيقت دی او هم د سالم عقل فيصله ده چي د دې نظام له مؤثر ګډون څخه پرته د افغانستان په اړه هيڅ ځای ناسته ګټه نه لري او نه هم د افغانستان د حالاتو څخه د ناخبرو بهر مېشتو کسانو سره خبري کوم ارزښت لري د همدې حقيقت پر اساس موږ په دې باور يو چي هر څوک که د افغانانو غمخوار ځان بولي بايد د اوسني حاکم نظام سره جوړ راسي او داسي عاقلانه تعامل غوره کړي چي د شخصي او بهرنيو هيوادونو د ګټو پر ځای د افغانانو ګټي پکې خوندي وي.
ممکن ځيني خلګ دا زموږ شخصي نظر وبولي خو موږ يې داسي حقيقت بولو چي پوره عقلي او تجربوي لاسوندونه د ځانه سره لري چي د اوس لپاره نړيوالو او هغو کسانو ته چي ځانونه د دې نظام مخالفین بولي بېله تعامله بل هيڅ مؤثر او معقول غوراوی شتون نه لري ځکه نو د کنجکاوي او خوشي ستړيا پر ځای بايد د ا.ا.ا سره د خبرو او عقلانيت پر ميز کښيني.
مولوي نورالحق مظهري
۱۴۰۲/۱۱/۲۵
د د لو ٢٦ او زموږ مسئوليتونه:
دا يقيني خبره ده چي د سلواغې ۲۶ د مجاهدينو د اتلولۍ او افغانانو د برياليتوب ورځ ده او د باطل په وړاندي د حق د اوچت کېدلو څرک دی.
پدې ورځ کي د مسلمانو شهيدانو وينو، د مجاهدينو ستړياوو او د افغانانو کړاوونو رنګ راوړ او د وخت زبرځواک شوروی يې د غريبو افغانانو په وړاندي په ګونډو کړ.
د دلو ۲۶ هغه تاريخ جوړوونکې ورځ ده چي افغانانو د نړۍ په کچه د دويمي لويي امپراطورۍ د ماتولو ريکارډ په همدې ورځ خپل کړ او د وخت قطبي شوروی يې د ګران افغانستان څخه وشړی.
زموږ مسئوليتونه:
۱ - موږ بايد يواځي د دې ورځي په لمانځلو او په دې ورځ کي په رخصتۍ کولو بسنه ونکړو بلکې دا ورځ د ټولو اړخونو سره د خپل آينده نسلونو په فکرونو کي د ګڼو لارو څخه ژوندۍ وساتو تر څو هغوی هم د خپلو نيکونو پر قدمونو پښې کښيږدي او د هر يرغلګر په وړاندي د خپلو نيکونو په څېر ودريږي.
٢ – د دې ورځي ټولي ظاهري او باطني برياوي وپېژنو او د ساتني کوښښ يې وکړو؛ په دې ورځ کي نه تنها دا چي په فزيکي ډول روسان د افغانستان څخه وشړل سوه بلکي د روسانو پلويانو خلقيانو او پرچميانو ته هم د خطر زنګ او د دوی د منحوسي غلامي واکمنۍ د پای پيل وو ځکه نو موږ بايد خپل ولس د روسي او کمونيستي فزيکي او فکري اشغال په خطرونو خبر کړو او د ولس هر وکړي ته د دوی په وړاندي د مبارزې هر اړخيزه انګېزه ورکړو.
٣– دا معلومه خبره ده چي روسانو د ځانه سره کفري فکر هم راوړی وو تر څو زموږ مسلمان ولس ته يې تزريق کړي او د کمونيزم تر سايه لاندي يې د ارتداد لوري ته يوسي خو الحمدلله خپلي دې موخي ته و نه رسېدل.
زموږ افغانان بايد په دې باندي خپل سر خلاص کړي چي لکه د روسانو وتل چي د هر افغان وظيفه وه د روسي فکر ختمول او هيواد ورڅخه پاکول هم د هر افغان وظيفه ده ځکه نو موږ بايد د ټولو هغه فکرونو او باورونو په وړاندي مبارزه وکړو چي د هيواد خپلواکۍ، مسلمانۍ، رښتيني آبادۍ او ايماني ترقۍ لپاره ممکنه او بالقوه خطر وي او په فکري او سياسي ډګر کي داسي اصلاحات راولو چي د هيواد څخه مو د فکري او سياسي انحراف ټغر په پوره توګه ټول سي.
٤ – دا يقيني خبره ده چي د روسانو په وړاندي د افغانانو مبارزه د وطن او دين د ساتني لپاره وه ځکه نو موږ ته دا لازمه ده چي د وطن او دين ساتنه مو هر وخت په لومړيتوبونو کي وي او په ټولو هيوادوالو کي د وطن دوستۍ او دين دوستۍ روحيه پيدا کړو تر څو زموږ هر وګړی د دين په چوکاټ کي هم وطن وساتي او هم يې جوړ کړي.
٥ – کڅه هم د روسانو وتل د افغانانو لپاره لويه نيکمرغي وه خو له بده مرغه چي د هغوی د وتلو وروسته د ځينو قدرت طلبو لخوا د جهاد آرمانونه د خاورو سره خاوري سوه او جهادي موخي د قدرت او چوکۍ په نېشه شا ته وغورځول سوې ځکه نو هيواد د قدرت په جزيرو و وېشل سو او هر چيري خپل منځي جګړې پيل سوې چي په نتيجه کي د روسانو د وتلو وروسته اسلامي نظام هم جوړ نسو او هيوادوالو هم د آرامۍ ساه وا نه خيستل خو الحمدلله د طالبانو د اسلامي تحريک راتګ د خپل مينځي جګړو او احتمالي تجزيې آفتونه د افغانستان څخه ورک کړه او د اسلامي نظام په جوړولو سره يې د مسلمانو افغانانو د هيلو غوټۍ ګل کېدلو ته نژدې کړې؛ موږ ټول افغانان بايد د تېرو حالاتو څخه پوره عبرت واخلو او بيا ځلي داسي شرايطو ته زمينه برابره نکړو.
۶ – اوس چي الحمدلله په هيواد کي سوچه اسلامي نظام حاکم دی ټول افغانان يې په وړاندي دا مسئوليت لري چي د دې اسلامي نظام سمبالول د ځان دنده وبولي، ساتنه يې د آينده لپاره د ځان ايماني وظيفه وبولي او په عمل کي دا خبره ثابته کړي چي همدغه نظام زموږ د درو واړو جهادي مبارزې ثمره او نتيجه ده په هيڅ صورت کي يې له لاسه نه ورکوو.
مولوي نورالحق مظهري
پدې ورځ کي د مسلمانو شهيدانو وينو، د مجاهدينو ستړياوو او د افغانانو کړاوونو رنګ راوړ او د وخت زبرځواک شوروی يې د غريبو افغانانو په وړاندي په ګونډو کړ.
د دلو ۲۶ هغه تاريخ جوړوونکې ورځ ده چي افغانانو د نړۍ په کچه د دويمي لويي امپراطورۍ د ماتولو ريکارډ په همدې ورځ خپل کړ او د وخت قطبي شوروی يې د ګران افغانستان څخه وشړی.
زموږ مسئوليتونه:
۱ - موږ بايد يواځي د دې ورځي په لمانځلو او په دې ورځ کي په رخصتۍ کولو بسنه ونکړو بلکې دا ورځ د ټولو اړخونو سره د خپل آينده نسلونو په فکرونو کي د ګڼو لارو څخه ژوندۍ وساتو تر څو هغوی هم د خپلو نيکونو پر قدمونو پښې کښيږدي او د هر يرغلګر په وړاندي د خپلو نيکونو په څېر ودريږي.
٢ – د دې ورځي ټولي ظاهري او باطني برياوي وپېژنو او د ساتني کوښښ يې وکړو؛ په دې ورځ کي نه تنها دا چي په فزيکي ډول روسان د افغانستان څخه وشړل سوه بلکي د روسانو پلويانو خلقيانو او پرچميانو ته هم د خطر زنګ او د دوی د منحوسي غلامي واکمنۍ د پای پيل وو ځکه نو موږ بايد خپل ولس د روسي او کمونيستي فزيکي او فکري اشغال په خطرونو خبر کړو او د ولس هر وکړي ته د دوی په وړاندي د مبارزې هر اړخيزه انګېزه ورکړو.
٣– دا معلومه خبره ده چي روسانو د ځانه سره کفري فکر هم راوړی وو تر څو زموږ مسلمان ولس ته يې تزريق کړي او د کمونيزم تر سايه لاندي يې د ارتداد لوري ته يوسي خو الحمدلله خپلي دې موخي ته و نه رسېدل.
زموږ افغانان بايد په دې باندي خپل سر خلاص کړي چي لکه د روسانو وتل چي د هر افغان وظيفه وه د روسي فکر ختمول او هيواد ورڅخه پاکول هم د هر افغان وظيفه ده ځکه نو موږ بايد د ټولو هغه فکرونو او باورونو په وړاندي مبارزه وکړو چي د هيواد خپلواکۍ، مسلمانۍ، رښتيني آبادۍ او ايماني ترقۍ لپاره ممکنه او بالقوه خطر وي او په فکري او سياسي ډګر کي داسي اصلاحات راولو چي د هيواد څخه مو د فکري او سياسي انحراف ټغر په پوره توګه ټول سي.
٤ – دا يقيني خبره ده چي د روسانو په وړاندي د افغانانو مبارزه د وطن او دين د ساتني لپاره وه ځکه نو موږ ته دا لازمه ده چي د وطن او دين ساتنه مو هر وخت په لومړيتوبونو کي وي او په ټولو هيوادوالو کي د وطن دوستۍ او دين دوستۍ روحيه پيدا کړو تر څو زموږ هر وګړی د دين په چوکاټ کي هم وطن وساتي او هم يې جوړ کړي.
٥ – کڅه هم د روسانو وتل د افغانانو لپاره لويه نيکمرغي وه خو له بده مرغه چي د هغوی د وتلو وروسته د ځينو قدرت طلبو لخوا د جهاد آرمانونه د خاورو سره خاوري سوه او جهادي موخي د قدرت او چوکۍ په نېشه شا ته وغورځول سوې ځکه نو هيواد د قدرت په جزيرو و وېشل سو او هر چيري خپل منځي جګړې پيل سوې چي په نتيجه کي د روسانو د وتلو وروسته اسلامي نظام هم جوړ نسو او هيوادوالو هم د آرامۍ ساه وا نه خيستل خو الحمدلله د طالبانو د اسلامي تحريک راتګ د خپل مينځي جګړو او احتمالي تجزيې آفتونه د افغانستان څخه ورک کړه او د اسلامي نظام په جوړولو سره يې د مسلمانو افغانانو د هيلو غوټۍ ګل کېدلو ته نژدې کړې؛ موږ ټول افغانان بايد د تېرو حالاتو څخه پوره عبرت واخلو او بيا ځلي داسي شرايطو ته زمينه برابره نکړو.
۶ – اوس چي الحمدلله په هيواد کي سوچه اسلامي نظام حاکم دی ټول افغانان يې په وړاندي دا مسئوليت لري چي د دې اسلامي نظام سمبالول د ځان دنده وبولي، ساتنه يې د آينده لپاره د ځان ايماني وظيفه وبولي او په عمل کي دا خبره ثابته کړي چي همدغه نظام زموږ د درو واړو جهادي مبارزې ثمره او نتيجه ده په هيڅ صورت کي يې له لاسه نه ورکوو.
مولوي نورالحق مظهري
اشتراک در:
پستها (Atom)